25 listopada 2021 roku pożegnaliśmy Naszego Serdecznego Kolegę Sebastiana Dembickiego.

 Sebastian Dembicki większość swojego zawodowego życia związany był z naszą szkołą – Zespołem Szkół Ekonomiczno-Gastronomicznych w Tanowie i w historii tej szkoły pozostawił pięknie zapisaną kartę. Swoją pracę rozpoczął w roku 2004. W ciągu 17 lat był niejednokrotnie doceniany i wyróżniany za wybitne osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze.
Jako nauczyciel i wychowawca dbał o potrzeby uczniów, dając im na co dzień czas, siły i przykazując życiową mądrość. Zawsze starał się, by jego uczniowie wszechstronnie się rozwijali w atmosferze zrozumienia, bezpieczeństwa i w przekonaniu o własnej wartości.
Swoim poczuciem humoru, żartem umiał załagodzić nawet najtrudniejsze sytuacje.

Sebastian był człowiekiem niezwykłym, a ta niezwykłość przejawiała się każdego dnia w drobnych, wydawałoby się, zwyczajnych gestach. Pozytywnym usposobieniem, serdecznym słowem dodawał otuchy i sprawiał, że zły dzień stawał się lepszy. Swoim charakterem, postawą życiową, poświęceniem dla młodzieży i najbliższych, otwartością i życzliwością wobec drugiego człowieka pokazywał nam, co w życiu jest naprawdę wartościowe. Uczył, że nie wolno marnować żadnej chwili, należy wybierać to, co najważniejsze, trwałe, nieprzemijające.

Ktoś kiedyś powiedział, że „życie ludzkie jest niczym kamyczki skomplikowanej układanki, której złożoność dostrzega się w całej pełni dopiero po śmierci. W codziennym biegu, zajęci rozmaitymi sprawami mamy nadzieję, że jeszcze jest dużo czasu. Że zdążymy spotkać się z bliskimi, przyjaciółmi i znajomymi. Że porozmawiamy, powiemy sobie o ważnych sprawach...”

Nadzieja ta jednak czasem zawodzi. Śmierć bywa niekiedy szybsza od naszych planów. Pozostajemy wtedy ze smutkiem, żalem, niewypowiedzianym słowami albo i bez słów, gdyż w obliczu śmierci każde słowo jest zbyt małe…

Sebastianie, Twoje odejście, to nieodżałowana strata dla nas wszystkich.

Miałeś tyle planów, marzeń, pasji – rower, rolki, kajaki, góry…
Choroba przyszła nagle, - zabierała Ci z dnia na dzień siły, ale Ty nie poddawałeś się. Umiałeś z nią walczyć, zachowując do końca pogodę ducha, także dzięki obecności kochającej Cię Rodziny. To Rodzina była zawsze dla Ciebie najważniejsza.

Odszedłeś, pozostawiając puste miejsce, na którym nikt nie zdoła Cię zastąpić.
Wszyscy musimy teraz nauczyć się żyć bez Ciebie…. , powoli…….., krok po kroku, dzień po dniu.

Pozostaniesz jednak zawsze w naszych sercach i pamięci.
Jak pisał ks. J. Twardowski: "Można odejść na zawsze, by stale być blisko..."

Sebastianie,

żegnamy Cię, jako członka naszej szkolnej społeczności, dziękując za każde słowo otuchy, uśmiech oraz dar dobra, życiowej mądrości i odwagi.
Dziękujemy Bogu, że dał nam ten wspólny czas.

I choć dzisiaj przeżywamy wielki smutek, żegnamy Cię w przekonaniu, że życie nie kończy się tu na ziemi, wierząc, że będziesz żyć wiecznie w nigdy niegasnącej Miłości. Jesteśmy dzisiaj z Tobą wszyscy: nauczyciele, pozostali pracownicy szkoły i Twoi wychowankowie.
Nie mówimy … żegnaj Sebastianie, lecz … do zobaczenia ….
Spoczywaj w pokoju!

Dyrekcja oraz cała społeczność ZSEG