Każdego roku, tylko w samej Unii Europejskiej, zgłaszanych jest kilkaset tysięcy zaginięć dzieci. Zdecydowana większość z nich się odnajduje. 25 maja jest dniem wyjątkowym, bo poświęconym pamięci zaginionych i nigdy nie odnalezionych dzieci oraz solidarności z ich rodzinami. Symbolem MIĘDZYNARODOWEGO DNIA DZIECKA ZAGINIONEGO jest niezapominajka, bo rodziny nigdy nie zapominają i nigdy nie przestają szukać.
W tym roku Centrum Poszukiwań Osób Zaginionych Komendy Głównej Policji oraz Fundacja ITAKA przypominają o dzieciach, które zaginęły i do dziś nie powróciły do swoich domów.

W 2020 r. Policja przyjęła 2016 zgłoszeń zaginięć osób poniżej 18 roku życia, z czego 552 dzieci miało mniej niż 13 lat. Przyczyn zaginięć jest wiele i każdy przypadek stanowi odrębną historię. Większość zaginionych dzieci i nastolatków odnajduje się w ciągu kilku, kilkunastu godzin, ale są też takie dzieci, które zaginęły przed laty i nie odnalazły się do dziś. W przypadku każdych poszukiwań, czy to osób dorosłych, czy małoletnich, ogromne znaczenie ma jakość i szybkość przekazywanych informacji oraz sprawnie zorganizowane i przeprowadzone działania poszukiwawcze.
Zaginięcia kiedyś. Na przestrzeni lat zmieniło się nasze myślenie o sposobie opieki i wychowywania dzieci. Zmienił się także świat w którym żyjemy. Często słyszy się o tym, że dzisiejsze najmłodsze pokolenie jest niesamodzielne, że kiedyś było inaczej, bez telefonów komórkowych, bez ciągłej opieki. Dzieci miały więcej swobody, a teraz są pod stałą kontrolą rodziców. Przy poszukiwaniach dziecka najważniejszy jest CZAS.
A jak jest dziś? Dziś jesteśmy ostrożniejsi. Inaczej wychowujemy nasze dzieci. Inaczej patrzymy na świat, niż nasi rodzice, bardziej koncentrujmy na nich swoją uwagę. A mimo to sytuacje zaginięć nawet tych najmłodszych dzieci (poniżej 13 r. ż.) ciągle się zdarzają i tylko w 2020 roku Policja zarejestrowała ich ponad 550.
Najczęstszym powodem zaginięć maluchów jest niewłaściwie sprawowana opieka dorosłych, w przypadku starszych dzieci – niemożność poradzenia sobie z problemami związanymi z okresem dojrzewania, kłopoty rodzinne, szkolne czy sercowe. Coraz częściej – ryzykowne znajomości nawiązywane w sieci. Na szczęście bardzo rzadko przyczyną zaginięcia małoletniego jest popełnione na jego szkodę przestępstwo np. uprowadzenie. Mniejsze dziecko może zaginąć pozostawione samo na podwórku, podczas powrotu ze szkoły, może zgubić się na plaży lub podczas zakupów w supermarkecie. Dzieci swoją energią i pomysłowością nieraz zaskakują rodziców, przyprawiając ich o szybsze bicie serca. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyć je prawidłowych zachowań, aby potrafiły unikać zagrożeń związanych z tą trudną sytuacją. W zdecydowanej większości przypadków to właśnie ostrożność i czujność rodziców lub opiekunów może uchronić pociechę przed zaginięciem, zwłaszcza te najmłodsze dzieci. Nie chodzi jednak o to, aby sprawić, że dziecko będzie bało się otaczającego go świata
ZASADY DLA ZAGUBIALSKICH:
1. Nie szukam. Czekam.
2. Nie mogę wchodzić autom w drogę!
3. Do pomocy gotowe służby mundurowe!
4. Ktoś nieznany? Nie ufamy!
5. W bucie zapisany kontakt do mamy!
6. Mam być widziana, a nie schowana!

Bezpłatny numer kontaktowy (alarmowy) pod który należy dzwonić z wszystkimi informacjami dotyczącymi zaginięcia to 995.
Numer 116 000 jest numerem ogólnoeuropejskim, który działa w 32 krajach Europy i obsługiwany jest przez lokalnych operatorów.
więcej informacji-
1) http://www.itaka.org.pl/wp-content/uploads/2021/05/Jak-dbac-o-bezpieczenstwo-dziecka.pdf
2) https://www.policja.pl/pol/aktualnosci/189034,Wspolczesne-metody-poszukiwan-osob-zaginionych.html

Opiekun PKC
Maria Kawa